دبیر کل حزب رهپویان انقلاب اسلامی گفت: اروپا میخواهد به واسطه لاشه برجام از ایران امتیازات بیشتری بگیرد چرا که اروپا قادر نیست بر خلاف اراده آمریکا عمل کند.

پرویز سروری دبیر کل حزب رهپویان انقلاب اسلامی در گفتگو با خبرنگار احزاب و تشکل‌های گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره فرمایش مقام معظم رهبری مبنی بر غیر قابل اعتماد خواندن آمریکا و لزوم اخذ ضمانت عینی از سوی مسئولان دولت و تیم مذاکره کننده کشورمان در مذاکره با کشورهای اروپایی اظهار کرد:موگرینی در صحبت های اخیر خود اعلام کرده که هیچ امکانی برای نجات برجام وجود ندارد و عملا آب پاکی را روی دست ایران ریخت ،همچنین صدراعظم آلمان نیز چندین بار صراحتا اعلام کرده که اروپا قادر به مقابله با آمریکا نیست و نمیتواند برای برجام هزینه کند.

اروپا می‌خواهد به واسطه لاشه برجام امتیاز بیشتری از ایران  بگیرد

وی افزود:به نظر می‌رسد که ما بر سر تابوتی ایستاده‌ایم که در آن مرده‌ای وجود ندارد لذا به هیچ عنوان تضمینی از سوی آنها متصور نیست که بخواهیم با اروپا وارد مذاکره شویم و به تعبیری دیگر اروپا در پی آن است که به واسطه لاشه برجام امتیازات بیشتری از جمهوری اسلامی بگیرد و باید توجه داشت که مشکل اساسی ما در امر تحریم‌ها آمریکا بود وگرنه مذاکره کردن با اروپا محلی از اعراب ندارد.

اروپایی ها قادر نیستند تا به ایران تضمین عملی ارائه دهند

سروری تصریح کرد: اروپایی ها قادر نیستند تا به ایران تضمین عملی ارائه دهند لذا با خروج آمریکا عملا فرجامی برای برجام متصور نیستند و معتقدند که مقامات ایرانی به وقت‌کشی مبتلا شده‌اند و از سوی دیگر مقامات ایرانی باید بدانند که از مذاکره با اروپا سودی نصیب ما نمی‌شود‌ و تلاش برای مذاکره اقتصاد ایران را در حالت معلق  نگه می‌دارد لذا باید واقعیت را بپذیریم و از زمانمان برای استفاده از ظرفیت های داخلی بهره بگیریم.

سروری با تاکید بر واکنش صحیح دولتمردان ایران در برابر عم ارائه تضمین های عملی از سوی اتحادیه اروپا خاطر نشان کرد: دستگاه دیپلماسی ایران باید نقض آشکار عهد و پیمان غربی ها را برای جهانیان بازگو کند و دولتمردان باید حقایق را برای مردم بازگو کنند.از سوی دیگر همچنین باید بر توان داخلی تمرکز کرده و با دیپلماسی عمومی عهدشکنی آمریکا و اروپا را به رخ آنها بکشیم و اجازه ندهیم که متهم جای مدعی بنشیند.

وی گفت :حتی اگر اروپا تضمینی به ابران بدهد باید بدانیم که برجام دیگر نفعی برای ما نخواهد داشت چرا که تحادیه اروپا قادر نیست خلاف اراده امریکایی ها عمل کند و در نتیجه حیات مجددبرجام امکان ناپذیر است و ماندن در انتظار مذاکره با اروپا اقتصاد کشور را در حالت برزخی نگه میدارد.

تجربه اعتماد ایران به اروپا در دهه 80

گفتنی است ؛در دهه 80 اروپا در نقش پلیس خوب و آمریکا در نقش پلیس بد ظاهر شدند تا راه توسعه ایران را در امر هسته‌ای سد کنند و دقیقا در همان روزهابود که اعتماد‌سازی دولت اصلاحات آغاز و این روند به توافق سعدآباد و بیانیه مشهور سعدآباد انجامید.

کارشناسان بسیاری بیانیه سعدآباد را با عنوان عقب‌ گردایران از حق هسته ای و تسلیم در برابر اروپایی ها دانستند لذا میتوان یکی از اهداف توافق سعدآباد را ایجاد وقفه در روند هسته‌ای شدن ایران دانست.

ایران در این توافقنامه نتوانست هیچ گونه امتیازی از طرفین مقابل کسب کند، ولی در مقابل امتیازات زیادی به غربی‌ها داده و از حقوق اصلی کشور عقب نسینی کرده بود.حاصل مذاکرات سعدآباد، صدور توافقنامه مشترک میان (انگلیس، فرانسه و آلمان) و ایران با محتوای کم نظیری بود ؛ این توافق نامه به گونه ای بود که روحانی در جایگاه دبیر شورای عالی امنیت ملی هنگام خواندن آن درمیان اصحاب رسانه ناچار شد بارها مکس کند تا صدای شعار و اعتراض عده کثیری از دانشجویان ، مانع نطق وی نشود.

همچنین روحانی در مردادماه ۱۳۸۴، در واپسین روزهای کسوتش در مقام دبیر شورای عالی امنیت ملی در نامه‌ای خطاب به محمد البرادعی، دبیرکل سابق سازمان انرژی اتمی گزارشی از فراز و نشیبهای پرونده هسته‌ای ایران گفت که نگاهی اجمالی به آن حاکی از آن است که نتیجه دو سال مذاکره در دولت اصلاحات با انگلیس، فرانسه و آلمان شکست خورده و این مساله در حالی بود که ایران به تمامی تعهدات خود عمل کرد وتعداد زیادی از تاسیسات هسته‌ای خود را به حالت تعطیلی درآورد اما در نقطه مقابل سه کشور اروپایی طرف مذاکره به یکی از تعهدات‌ خود عمل نکردند.

در قسمتی از نامه روحانی به البرادعی ذکر شده «متاسفانه، در مقابل اگر نگوییم هیچ، ایران ما به ازای کمی گرفت و چندین بار در جهت اعتماد یازی تلاش کرد،اما در قبال آن با وعده های عملی نشده و مطالبات بسیار مواجه شد.لازم به ذکر است که قول‌های سه کشور اروپایی طرف قرارداد سعدآباد در مهرماه سال ۸۲ مبنی بر همکاری هسته‌ای، امنیت منطقه‌ و منع گسترش، هنوز حتی بررسی هم نشده‌اند.همچنین تعهد بهمن سال ۸۳ سه کشور اروپایی که به‌عنوان مابه‌ازای گسترش تعلیق به مونتاژ و تولید قطعات ارائه شده بود و بر مبنای آن سه کشور متعهد شده بودند که «تلاش فعالانه به عمل آورند تا تلاش‌های ایران در اجلاس ژوئن ۲۰۰۴ شورای حکام شناسایی شود، به شکلی که شورا بعد از آن تنها بر مبنای گزارش مدیرکل، هرگاه و اگر براساس رویه عادی اجرای قرارداد پادمان و پروتکل الحاقی ضروری دانست، عمل کند»، نیز تاکنون تحقق نیافته است.

انتهای پیام/